Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Στερνό αντίο στον Ανέστη

Το όνομα του πιθανώς δεν λέει πολλά πράγματα στους νεότερους. Αλλά για όσους ξέρουν την ιστορία του μπάσκετ η φυσιογνωμία του Ανέστη Πεταλίδη ήταν ταυτόσημη με αυτή του μπασκετανθρώπου. Συνέδεσε το όνομα του με την ιστορία του μπασκετικού Άρη στον οποίο ξεκίνησε αρχικά ως παίκτης στη δεκαετία του '50 και αργότερα ανέλαβε τη θέση του προπονητή.
Στη δεκαετία του '60, ο ''Πόντιος'' όπως τον φώναζαν λόγω καταγωγής, κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα πρότυπο για την εποχή της. Εκείνος ο Άρης, λένε όσοι τον έχουν δει, έπαιζε μπάσκετ είκοσι χρόνια πριν την εποχή του: Πρες σε όλο το γήπεδο, γρήγορες επιθέσεις και μοντέρνα λογική. Το μεγάλο του παράπονο ήταν ότι εκείνη η ομάδα παρότι πλησίασε πολύ  δύο τρεις σεζόν την κατάκτηση του τίτλου δεν μπόρεσε ποτέ να τον κατακτήσει. Το ισχυρό δίπλο της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού (κυρίως) του απαγόρευσε αυτό που άξιζε και που ήταν αδιανόητο για τα δεδομένα της εποχής: Μια ομάδα από τη Θεσσαλονίκη να πάρει το πρωτάθλημα.
Από εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε η σχεση με τον Γιάννη Ιωαννίδη. Για τον ορφανό από πατέρα Ιωαννίδη  ο Πεταλίδης έπαιξε το ρόλο του μέντορα, του προπονητή, του πνευματικού καθοδηγητή αλλά κυρίως του μετάγγισε τη μπασκετική λογική του. Οταν  ο Πεταλίδης αποφάσισε να αποσυρθεί από την προπονητική ενορχήστρωσε ως παράγοντας δύο κινήσεις. Βλέποντας τον Ιωαννίδη να έχει γίνει αργός και να μη μπορεί πλέον να ανταποκριθεί ως παίκτης τον έπεισε το 1978 να σταματήσει το μπάσκετ και τον έχρισε αμέσως προπονητή της ομάδας.
Η κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος από τον Άρη το 1979 τον δικαίωσε απόλυτα ενώ λίγο αργότερα ήταν από τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν με ένα ομογενή από την Αμερική και έστειλε στις ΗΠΑ τον Τσιλιγγαρίδη για να πείσει την οικογένεια του να τον αφήσει να έρθει στην Ελλάδα. Το όνομα του παίκτη ήταν Νίκος Γκάλης. Επί ημερών Πεταλίδη ο Άρης πανηγύρισε την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου, το 1983 και το ίδιο καλοκαίρι όταν η ομάδα βρέθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων του Νίκου Γκάλη ήταν πάλι αυτός που ανακάλυψε από μια σύμπτωση τον Χρήστο Μιχαηλίδη. Έμαθε ότι ένας πλούσιος νεαρός Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας είχε εκτελωνίσει δύο πανάκριβα αυτοκίνητα (την ιστορία την είχα γράψει προ μηνών στην ένθετη στήλη της Κουρούνας τα Χ-Basket Files) και φρόντισε να τον συναντήσει. Τον έπεισε να αναλάβει την προεδρία του Άρη και αυτός ο συνδυασμός μαζί με τη μεταγραφή Γιαννάκη οδήγησε αργότερα στη δημιουργία της ''αυτοκρατορίας''.
Το καλοκαίρι του 1984 ήρθε σε ρήξη με διοίκηση και Ιωαννίδη (παρότι ποτέ δεν χάλασαν οι σχέσεις τους) γιατί θεωρήθηκε υπεύθυνος για την απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδος στον θρυλικό τελικό των ΄΄ξυρισμένων κεφαλιών΄΄ με τον ΠΑΟΚ. Στην κλήρωση των διαιτητών είχε δεχτεί για πρώτη φορά σε αγώνα Άρη-ΠΑΟΚ να σφυρίξουν Θεσσαλονικείς διαιτητές (Πανταζής-Ιωάννου) και η ήττα με 74-70 και σφαγιαστική διαιτησία του χρεώθηκε. Πικραμένος αποχώρησε από τα διοικητικά και επέστρεψε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 σαν αντιπρόεδρος της διοίκησης που είχε σχηματίσει ο προσωπικός του φίλος καρδιολόγος Παναγιώτης Σπύρου. Η συγκεκριμένη ομάδα των παραγόντων προσπάθησε για ένα χρόνο να βγάλει από το αδιέξοδο τον ΄Αρη που είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα και τελικά παρέδωσαν την ομάδα στον Θεόφιλο Μητρούδη.
Μέχρι το 1995 όταν αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το οποίο είχε ξεπεράσει ήταν πάντοτε παρών στο Αλεξάνδρειο στους αγώνες της ομάδας αλλά σταδιακά αποσύρθηκε και παρακολουθούσε από μακριά πλέον τα δρώμενα. Ακόμη και σε μεγάλη ηλικία συνέχισε το αγαπημένο του χόμπι: Κάθε Πέμπτη απόγευμα έπαιζε μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα της ΧΑΝΘ με άλλους παλαίμαχους.
Ενας από τους τελευταίους πιονιέρους του ελληνικού μπάσκετ, εκπρόσωπος μιας άλλης εποχής, ο Ανέστης αναπαύθηκε σήμερα σε ηλικία 83 ετών κτυπημένος από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Η κηδεία του θα γίνει αύριο το μεσημέρι στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.
Και ένα βίντεο όπου ο Ανέστης μιλάει σε εκπομπή του Χατζηνικολάου στο MEGA (1999) για τις πρώτες μέρες του Γκάλη στον Άρη




Και άλλο ένα όπου μιλάει σε αφιέρωμα του ΣΚΑΊ για το πάθος του με τον Άρη


1 σχόλιο:

  1. Μεγαλη απωλεια. Ειδικα αυτον τον καιρο που ο Αρης χρειαζεται αυτες τις φυσιογνωμιες, ο καιρος μας τους στερει. Να εισαι καλα εκει που θα πας κυρ Ανεστη και να δωσεις πολλους χαιρετισμους στον Αλκετα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή