Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

The Wall live in Athens

Ένα άρτια σκηνοθετημένο μουσικό δίωρο που θύμιζε πιο πολύ θεατρική παράσταση, η επιστροφή του ροκ της διαμαρτυρίας όχι με την κιθάρα του Αρλο Γκάθρι και τις φωνές του Ντίλαν και της Μπαέζ αλλά με τη συνδρομή της πιο σύγχρονης τεχνολογίας και τη διαχρονική αξία των στίχων, μια σφιχτοδεμένη μπάντα με ηγετική μορφή τον γερόλυκο Ρότζερς, η αποθέωση των 20.000 ανθρώπων όταν εμφανίσθηκε το σύνθημα ’’Να γαμηθεί η κυβέρνηση’’, ο φόρος τιμής στα άδικα θύματα επίσημων και ανεπίσημων πολέμων, οι χιλιάδες μάσκες που φορέθηκαν την ώρα του Empty Spaces, το χαμόγελο του Γουότερς όταν σήκωσε στο πόδι το γήπεδο την ώρα του Another brick in the wall διότι αυτός ξέρει τι σημαίνει ελληνικό κοινό, είκοσι χιλιάδες στόματα που τραγουδούσαν το Hey you και ας έβλεπαν μόνο ένα τοίχο μπροστά τους, η ελπίδα ότι πίσω από τον τοίχο υπάρχει ακόμη ζωή, το γκρέμισμα του όχι τελετουργικά αλλά φασαριόζικα και βιαστικά γιατί έτσι πρέπει να πέφτει ότι μας πλακώνει, ο κόσμος που σεβάστηκε ανάβοντας ελάχιστα τσιγάρα και αφήνοντας κινητά και κάμερες σπίτι του, δύο ώρες που μας αφαίρεσαν χρόνια από τις ταυτότητές μας επειδή σε τελική ανάλυση τον Τοίχο τον ακούσαμε όλοι πιτσιρικάδες, το φιλαράκι μου που θέλει να πάει να βρει τον επίγειο παράδεισο στη Νότια Αμερική και μου το αποκάλυψε στο διάλειμμα για να μην ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να στεναχωρηθώ, η διαπίστωση ότι από το 1979 οι δυνάστες μας έχουν αλλάξει πρόσωπα και ονόματα αλλά όχι συνήθειες, οι χθεσινοί δάσκαλοι σημερινοί πολιτικάντηδες-λαμόγια, μια συναυλία που σίγουρα ήταν μέσα στα 10, 50 ή 100 πράγματα που έπρεπε να κάνω πριν πεθάνω, η πιο μεγάλη πρόταση που έγραψα στη ζωή μου για να μην ξεχάσω κάτι…


Για πρώτη φορά σε ένα γήπεδο μπάσκετ όλα τα τούβλα βρήκαν το σωστό στόχο.

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν συμφωνώ η διαφωνώ με το παλικάρι που τράβηξε το συγκεκριμένο βίντεο. Το γεγονός ότι δεν άναψαν φλας για να χαλάσουν την επίσημη κινηματογράφηση δεν ξέρω αν τον αθωώνει. Από την άλλη είναι μια μορφή ελευθερης διακίνησης ιδεών που προέρχεται από μια συναυλία με περίπου παρεμφερές κεντρικό νόημα. Επειδή πάντως ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα βρεθεί και το αναζήτησα διαδικτυακά (στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε) δηλώνω -και ας μην τον γνωρίζω- συνένοχός του και το ανεβάζω για να πάρουν μια γεύση όλοι οι υπόλοιποι τι έγινε χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ

8 σχόλια:

  1. Κάθε συναυλία τους είναι υπερθέαμα. Θα ήθελα να ήμουν εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και πολλοί φίλοι μου πήγαν χτες,η άποψή μου για την προκάτ επανάσταση και το συντηρητικά αναμασημένο ροκ δεν αλλάζει.Αν και είμαι δηλωμένος φαν των u2 και έχω συμβιβαστεί με το λαϊκισμό του Βοno,με το λαϊκιστίκιο σημαινόμενο του Waters δε θα συμβιβαστώ ποτέ και θα το πολεμάω όπου το βρίσκω.Αυτό δεν έχει σχέση με την προσφορά των Pink Floyd(την οποία απορώ αν μπορεί να διακρίνει ο μέσος συναυλιακός θαυμαστής του Waters),αλλά με τον τρόπο τον οποίο θέλει να προσλαμβάνεται αιωνίως η παρουσία του Wall.Μασημένη σπουδαιότητα που θα φιλοδοξεί να διαιωνίζεται μέχρι τα εγγόνια μας,σπουδαιοφανής περιφορά ''αυθεντίας'',φόρμες τις οποίες μπορεί να διακρίνει ως ''πρωτοποριακές'' ο απαίδευτος μουσικός ακροατής και δε συμμαζεύεται.Το Wall είναι για τον ροκ κοσμάκη ότι είναι τα βιβλία του Κοέλιο για τον λογοτεχνικό κοσμάκη και ότι είναι η Εθνική Λιθουανίας για τον μπασκετικό κοσμάκη.Τα σημεία στα οποία αντέδρασε το κοινό(τα σημεία δηλαδή στα οποία θα αντιδρούσε και ο μέσος τηλεθεατής του Αυτιά) αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι Pink Floyd σταμάτησαν να παράγουν μουσική όταν "ξαπόστειλαν" τον Syd Barrett. Εκτοτε η θεαματική θεματική του Roger Waters εκπαιδεύει τις επόμενες γενιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Pink floyd και επανασταση? ασυμβιβαστες εννοιες..πιο πολυ κατεστημενο ηταν απο τα εφηβικα μου χρονια στη δεκαετια του 70..υπεροχη μουσικη και λατρεμενη δεν λεω αλλα οχι και ροκ διαμαρτυριας..υπερβολες..αυτα ακουγανε οι τοτε εφηβοι των 70's και σε συνδυασμο με την Thatcher απηυδησανε και δημιουργησαν το Punk κινημα και αυτο το ειδος μουσικης εσβησε...ειχαν καταντησει δεινοσαυροι οι Floyd και ολο εκεινο to progressive rock που θυμιζε πιο πολυ κλασσικη μουσικη με μαεστρο..και ενας waters στα 70 του κοντα... τι ροκ διαμαρτυριας μπορει να προσφερει..? τη νεανικη του ενεργεια και ζωντανια? η μηπως η νεα τεχνολογια μπορει να αντικαταστησει τον ανθρωπο? αποφευγω παντα τετοιου ειδους συναυλιες επειδη δεν τις θεωρω σημαντικες καθως γινονται ετεροχρονισμενα με συνταξιουχους μουσικους..προτιμω ονοματα στο peak τους..οπως μ' αρεσουν και να βλεπω τους μπασκετμπολιστες στο peak τους.
    Χρηστος 48 ετων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kεντρική είναι, όχι Νότια.
    Για τους PF συμφωνώ και με το Γιώργο και με τον Zoys και με τον Αγνωστο, αλλά και με την Κουρούνα. Ισχύουν όλα αυτά ταυτόχρονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η κουρουνα θα μπορουσε καλλιστα να ειναι ο παπαδογιαννης ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κουρούνα μας έγραψες εντελώς ε;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. έχει κάτσει ήδη στην ουρά για να ξαναδεί τον Waters σήμερα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή